O FERRUCCIO BUSONI ΚΑΙ ΟΙ ‘’ΛΕΣΚΟΒΙΤΕΣ’’ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ

Το 1888 ο 22χρονος Busoni ήταν ένας ανερχόμενος πιανίστας -συνθέτης με πολύ καλή φήμη αλλά με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, γι αυτό δέχθηκε τη θέση του καθηγητή πιάνου στο Μουσικό Ινστιτούτο του Martin Wegelius, και εγκαταστάθηκε στο Ελσίνκι με τον αγαπημένο σκύλο του,τον μεγαλόσωμο μαύρο Lesko. Τα δυο χρόνια που έμεινε εκεί, συνδέθηκε στενά με 4 νεαρούς, τους μαθητές του Jean Sibelius και Armas Jaernefelt ,τον ζωγράφο αδελφό του Armas, Eero, και τον συγγραφέα Adolf Paul, οι οποίοι καθώς σε όλες τις συναντήσεις της παρέας δέσποζε η παρουσία του Lesko δίπλα στον κύριό του, πήραν χάριν αστεϊσμού το όνομα ‘’Λεσκοβίτες’’. Υπο την επιρροή του Busoni ο Sibelius συνέθεσε τη Σονάτα για πιάνο έργο 12 και ο Jaernefelt τα πρώτα του τραγούδια, ενώ ο Busoni συνέθεσε το 1895 προς τιμήν των ‘’Λεσκοβιτών’’ την 4μερή Geharnische Suite έργο 34a, αφιερώνοντας στον καθένα τους από ένα μέρος της.